Met dank aan Wiebe Hofman, die ons zijn plannen voor de Jozefschool zond, hieronder foto's van zijn maquette:
Gezien van de voorzijde, de Kloosterstraat.
Gezien van de achterzijde
(van één van onze verslaggevers)
De inspraakbijeenkomst over de uitbreiding van de Jozefschool was in de school zelf belegd om het overtuigende bewijs bij de hand te hebben, hoe nijpend het ruimtegebrek wel is. Maar daar was de buurt al lang van overtuigd. Het bewijs van de noodzaak van uitbreiding zien ze dagelijks voor hun deur krioelen. Het plan om als oplossing drie lokalen boven op de huidige school te bouwen, ontmoette dan ook geen weerstand.
Er gebeurde deze avond iets, waar kennelijk niet op gerekend was. In plaats van te reageren op de bouwplannen, die ze voor hun neus hadden staan, greep de buurt de kans aan om van zijn bezorgdheid blijk te geven. De Kloosterstraat en de Kerkstraat zijn ongerust. Niet alleen omdat het een gevaarlijke situatie is geworden met al die spelende kinderen en al die auto's – met name van moeders, die hun kinderen komen brengen en ophalen - maar vooral ook omdat men bang is dat het steeds verder gaat. De buurt vreest een 'ongebreidelde groei' van de school. Er moet een leerlingenstop komen, zo was de algemene mening.
Maar wat een leerlingenstop betreft, was de buurt deze avond aan het verkeerde adres. Niet de gemeente, die de avond organiseerde, maar het schoolbestuur bepaalt de toekomst van de Jozefschool.
Wethouder Cees Leupen wees er echter op dat het schoolbestuur autonoom is en dus zijn eigen beleid bepaalt. Om vervolgens voor een leerlingenstop te pleiten.
In de maquette van Wiebe Hofman (zie hierboven), de architect van zowel de huidige school als van de voorgenomen uitbreiding, stonden aanvankelijk vier nieuwe klaslokalen. Drie op het dak en één op de speelplaats. Dat was het tiende lokaal. 'Het komt er niet' zei Leupen. Wiebe wipte demonstratief dit tiende lokaal uit de maquette en zette het voor de wethouder neer. 'Hier heb je het', zei de architect. Waarmee hopelijk het laatste woord niet is gezegd.
Hofman heeft zijn goede naam als bedenker van ingenieuze oplossingen weer eens eer aan gedaan. Wie een torenflat op het Kerkplein had verwacht, toen het plan voor de bouw van de etage met drie klassen bekend werd, kwam bedrogen uit. De Muiderbergse architect is er in geslaagd om, slim gebruik makend van de 'gaten' in de bestaande constructie, de nieuwbouw niet meer dan 1,20 meter boven de huidige school uit te laten steken - op één hoger punt boven de hoofdingang na.
De Jozefschool staat bekend om zijn goede onderwijs en heeft dan ook een grote aantrekkingskracht op ouders van alle gezindten. Anders dan vroeger is in principe ieder kind welkom, ook bijvoorbeeld kleine Moslims. Er zijn nu al 230 leerlingen. Daarvan zitten er ettelijke in diverse noodlokalen. In de jaren zeventig waren er nog maar zo'n tachtig leerlingen.
Iedereen had vrede met de voorgestelde oplossing. Andere oplossingen kwamen niet aan bod. Toch waren die er wel, al wist niemand van het bestaan. Bijvoorbeeld het plannetje dat Eric Pieter Vlaanderen indertijd in de raad ontvouwde. Geen gek plan. De twee oude huisjes in de vroegere Kerkachterstraat waar momenteel Kunie de Baat met haar crèche in zit, zouden van Kunie kunnen worden gekocht en als extra klaslokalen ingericht, dus een dependance tegenover de school. Kunie de Baat zou dan met haar grut naar het nog steeds leegstaande kruisgebouwtje kunnen. (ingekort door red. muideninfo).
